یکی از پیشرفت های جالب پزشکی درسالهای اخیر به کشف هورمون جدید به نام پپتید ناتریورتیک قلبی(ANP) انجامید. این هورمون دفع سدیم را افزایش می دهد و فشار خون را پایین می آورد از
دیواره ی دهلیزها ترشح می شود امروزه ثابت شده است که قلب علاوه بر تلمبه زدن، نوعی اندام آندوکرین هم هست. هورمونی که این اندام تولید می کند اثرات مهمی روی کلیه ها و رگها و بنابراین روی عمل خود قلب دارد.نخستین مشاهدات در این باره توسط گروهی از محققان به سرپرستی آدولفود و بولد در سال 1981 در کانادا صورت گرفت.

ANP در دانه های قابل ترشح ویژه ای در درون سلول های ماهیچه ای دهلیز ذخیره می شود. البته این قبیل دانه ها از30 سال پیش هم شناخته شده بودند اما اطلاعی از عمل آنها در دست نبود. تعداد دانه ها در پاسخ به تعادل مایعات بدن کم وزیاد می شود.

مهمترین محرک آزادسازی ANP به داخل خون، کشیدگی یافتن دیواره دهلیزهاست. پس اگر مقدار خون موجود در قفسه ی سینه زیاد باشد دهلیزها کشیدگی می یابند. این هورمون به داخل خون آزاد می شود و دفع آب و سدیم را زیاد و بعضی از سرخرگ های کوچک را گشاد می کند.

ANP چندین عمل دارد که همه آنها در دفع سدیم و پایین آوردن فشار خون مؤثرند. این ماده برمقدار جریان خون در کلیه ها می افزاید و سرعت تصفیه گلومرولی را بالا می برد. از باز جذب سدیم توسط لوله های جمع کننده در بخش مرکزی کلیه جلوگیری می نماید و باعث جلوگیری از آزاد شدن آلدوسترون از طریق تاثیر مستقیم بر بخش قشری غده ی فوق کلیه  و جلوگیری از ترشح رنین می شود.ماهیچه صاف دیواره سرخرگهای کوچک را به حال استراحت درمی آورد و از این راه از مقدار فشار خون می کاهد.

یک مسئله هم که در مورد نقش ANP وجود دارد آن است که این ماده تنها یکی از عوامل متعددی است که بر دفع سدیم از کلیه تاثیر دارد. شاید هنوز هورمون های ناشناخته دیگری هم در این میان وجود داشته باشد.

منبع: فیزیولوژی بدن انسان

مؤلفات: رادنی رودس – ریچارد فلانزر

ترجمان: حمیده علمی غروی- حسین دانش فر